“Het is een unieke kans om mijn passie voor de ontwikkeling van jong talent, de kracht van cultuur en de strategische uitdagingen van een veranderende wereld samen te brengen.” . 
 
Hij vervolgt: “Al die jonge mensen van over de hele wereld die naar Rotterdam komen met hun dromen en ambities. Ze wagen de sprong in het diepe, durven zich volledig te laten zien en ontwikkelen zich om hun volledige potentieel te bereiken. Dat proces van talentontwikkeling beschouw ik als een van de mooiste aspecten van mijn werk. Tegelijkertijd is er de uitdaging om Codarts als organisatie vooruit te helpen in een wereld die continue in verandering is. Mijn economische perspectief op de wereld speelt daarbij een belangrijke rol. 
 
Hij noemt de muziekindustrie als voorbeeld. “Waar we vroeger de platenmaatschappijen leidend waren, zien we nu dat streamingsdiensten de toon zetten. Voor een beginnend artiest kan het ingewikkeld zijn om daarin mee te draaien,” legt hij uit. “Grote internationale bedrijven bepalen grotendeels hoe we cultuur beleven. Die verschuiving heeft ook invloed op hoe wij artiesten opleiden. Zij moeten niet alleen hun vak beheersen, maar ook veerkrachtig en multidisciplinair zijn, zodat ze zich krachtig kunnen verhouden tot die veranderende  wereld.
 
Ons verhaal overtuigend 

“Wat we nu zien,” zegt de kersverse collegevoorzitter, "is dat de cultuursector voortdurend onder druk staat. Het ongecoördineerde cultuurbeleid van het nieuwe kabinet dreigt een kaalslag te veroorzaken in de kunst- en cultuursector. De voorgenomen bezuinigingen op hoger onderwijs, onderzoek én de rem op de instroom van internationale studenten hebben een grote impact op ons innovatief vermogen en onze blik naar buiten.”  

Hij vervolgt: “Ik vind dat we ons als onderwijs- en cultuursector gezamenlijk moeten richten op het lange termijnperspectief: hoe willen wij onze samenleving inrichten, wie willen we zijn? Geven we de nieuwe generatie de kans om zich te verhouden tot de uitdagingen waar zij voor staan? Het is onze verantwoordelijkheid om te voorkomen dat de creatieve en intellectuele rijkdom van deze sectoren verder wordt uitgehold, maar juist wordt versterkt voor de toekomst. We moeten daar duidelijk voor staan; dát verhaal moeten we voortdurend en overtuigend vertellen – niet alleen tijdens verkiezingen of bij bezuinigingen. Cultuur, onderwijs en onderzoek vormen het fundament dat ons verbindt en zijn van onschatbare waarde." 

Een schat aan ervaring 
 
David brengt een schat aan ervaring mee naar zijn nieuwe rol als collegevoorzitter. Hij heeft altijd gewerkt op het snijvlak van strategie en organisatieontwikkeling in de culturele sector en was daarnaast meer dan 15 jaar financieel directeur in het MKB. Daarnaast heeft hij verschillende toezichthoudende rollen, zoals bij de Melkweg en het IFFR, en bestuurders en toezichthouders gecoacht. “Ik heb dus altijd dicht bij het bestuur gezeten, maar het is een heel andere beleving om nu zelf de leiding te hebben. Nu moet ik daadwerkelijk uitvoeren,” vertelt hij. Naast al deze ervaring is David ook muzikant - hij speelt piano, gitaar en bas. 
 
Een cultuur van openheid 
 
Zijn belangrijkste prioriteit op dit moment is ervoor te zorgen dat de verantwoordelijkheid binnen Codarts komt te liggen bij de professionals die het beste in staat zijn om die verantwoordelijkheid te dragen. “Het gaat erom hoe we onze docenten en staf optimaal ondersteunen. Zij hebben de grootste invloed op de levens van onze toekomstige artiesten en we moeten hen de ruimte bieden om dat optimaal te doen,” legt hij uit. "Stap één is dus het neerleggen van verantwoordelijkheid waar die hoort."  
 
De volgende stap is het creëren van een cultuur waarin openheid, energie en lef centraal staan. “We moeten elkaar kunnen aanspreken, inspireren en samen de volgende stappen zetten.” David voegt toe: “Dit alles in een veilige en stabiele omgeving, waarin innovatie en talentontwikkeling zo goed mogelijk worden gestimuleerd. Codarts heeft de afgelopen tijd veel onrust gekend en mijn doel voor de komende maanden is om zo snel mogelijk duidelijkheid te scheppen. We moeten eerlijk naar elkaar zijn en beslissingen nemen die financiële stabiliteit brengen. Vanuit die rust kunnen we bouwen aan de langetermijnvisie die we samen ontwikkelen. Dus: wat willen we over 5 of 10 jaar bereikt hebben? Van daaruit moeten we terugkijken en bepalen welke stappen we nu moeten zetten. De voorgenomen fusie met de Willem de Kooning Academie en het wenkend perspectief van Cultuur & Campus is een prachtig vooruitzicht dat onze kracht kan bestendigen en ons tegelijkertijd helpt breder te ontwikkelen en te profileren voor de nieuwe generatie studenten.” 

Verbindingen leggen binnen en buiten Codarts 
 
David is nog maar enkele weken bij Codarts en moet in korte tijd iedereen en alles leren kennen.  “Ondertussen moet de organisatie mij ook leren kennen en moeten we als CvB-team beslissingen nemen over hoe we verdergaan. Het is een uitdaging om in korte tijd zowel verbindingen te leggen als door te pakken.” 
 
Terwijl hij bezig is met het leggen van verbindingen binnen de organisatie, kijkt David ook naar buiten, naar de stad die zo belangrijk is voor Codarts. “De connectie met Rotterdam is essentieel en die wil ik verder verdiepen. Codarts zit al diep in de haarvaten van de stad en iedereen die hier werkt heeft een band met Rotterdam. Maar er is nog veel meer mogelijk.” David denkt aan strategische partnerschappen met bijvoorbeeld de Doelen, het Theater Rotterdam en het Hiphophuis. “We kunnen het Kruisplein en Schouwburgplein laten bloeien!” zegt hij enthousiast. “Ik zou het liefst alle ramen van ons gebouw openen, zodat iedereen kan zien wat we hier doen en bij ons wil horen. Ik wil dat Codarts een plek wordt waarvan iedereen zegt: ‘Daar moet je zijn, daar gebeurt het.’” 
 
Een droom die uitkomt 
 
Diezelfde ambitie geldt ook voor de energie binnen de organisatie zelf. “Het hoogste doel is dat het werken hier ontzettend leuk is,” zegt David. “Dat je als medewerker op zondagavond denkt: ‘Morgen gaan we er weer voor!’ Natuurlijk hoeft dat niet altijd zo te voelen, maar de gemene deler moet zijn dat we hier met veel energie en inspiratie werken, en dat we blij worden van alles wat er om ons heen gebeurt.” 
 
Voor David is werken bij Codarts in ieder geval een droom die uitkomt. “Het feit dat ik hier ’s ochtends binnenkom en dan iemand met een cello op de rug naar een zaal zie lopen... Het besef dat dit mijn werk is – om me te verhouden tot deze mensen die hier hopelijk hun eigen verhaal gaan ontwikkelen – dat is fantastisch,” vertelt hij trots. “Het feit dat ik in deze positie mag bijdragen en echt iets van betekenis kan zijn, impact kan maken vanuit mijn visie – het kan bijna niet gaver.”