Floore was van 1983 tot 1995 directeur van het Rotterdams Conservatorium en tot 1997 algemeen directeur van de Hogeschool voor Muziek en Theater Rotterdam (nu Codarts Rotterdam), waarvan het conservatorium deel uitmaakte.
Floore werd opgeleid aan het Conservatorium van Amsterdam (1961-1966). Van 1966 tot 1983 was hij trompettist bij het Rotterdams Philharmonisch Orkest.
Na zijn tijd in Rotterdam werd Floore algemeen directeur van het Limburgs Symfonieorkest (1997-2009) en artistiek directeur van het Bangkok Symphony Orchestra (2009-2018). Tot zijn overlijden was hij als adviseur klassieke muziek verbonden aan Parkstad Limburg Theaters Heerlen (sinds 2007) en Stichting Schouwburg Cuijk (sinds 2013) en als artistiek adviseur aan het Royal Bangkok Symphony Orchestra (sinds 2018).
Veel vernieuwingen bij het Rotterdams Conservatorium kwamen tot stand door persoonlijke contacten van Floore. Direct bij zijn aanstelling trok hij een aantal nieuwe docenten aan voor de afdeling Klassieke Muziek, om niveau en aanzien van het conservatorium ook internationaal te verbeteren. Onder hen waren violist Jean-Jacques Kantorow, altviolist Vladimir Mendelssohn, cellist Herre-Jan Stegenga, hoboïst Thomas Indermühle, fagottist Henk de Wit, klarinettist Walter Boeijkens, pianist Daniël Wayenberg en zangdocent Margreet Honig.
Floore was de grondlegger van de afdeling Wereldmuziek. Voor de verschillende specialisaties benaderde hij Paco Peña (1985; Flamenco), Hariprasad Chaurasia (1987; Indiase Muziek), Laurens-Jan Hartong (1990; Latin) en Carel Kraayenhof (1993; Argentijnse Tango).
Daarnaast had Floore grote belangstelling voor jong talent. Hij stond aan de wieg van een vooropleiding voor kinderen die nog regulier onderwijs volgden (‘Juniorenklas’). In samenwerking met de toenmalige Havo voor Muziek en Dans ontstond hieruit in 1992 het Jeugdorkest van het Rotterdams Conservatorium.
Wilma Franchimon, voorzitter van het College van Bestuur van Codarts Rotterdam, maakte Floore mee toen zij Klassieke Zang studeerde aan het Rotterdams Conservatorium. “Ik heb hem ervaren als een betrokken, aimabele man. Hij was geïnteresseerd in wat je deed. Toen bekend werd dat ik als alumna collegevoorzitter werd, kreeg ik een enthousiaste e-mail van hem met felicitaties. Hij was trots. Geregeld nam hij nog contact op. Dat heb ik zeer gewaardeerd. Het voelt nu alsof er een hoofdstuk wordt afgesloten. Dat raakt niet alleen mij, maar ook de studenten van toen die hier nu docent zijn.”
Met dank aan Erica de Wijs.
