Traditiegetrouw vertrokken de vierdejaarsstudenten van de bacheloropleiding Docent Dans in september op stage. Tijdens deze periode dompelen de studenten zich onder in het werkveld en krijgen zij de kans hun opgedane kennis en ervaring als danser en docent in praktijk te brengen. Hoewel het de afgelopen jaren als gevolg van corona lastig was om ver van huis stage te lopen, bleek er dit jaar meer mogelijk en dus stapte een aantal avontuurlijke studenten het vliegtuig in richting een exotische bestemming. Lesgeven, leren en dansen in een totaal andere cultuur én in een ander klimaat is spannend, uitdagend maar ook ontzettend leerzaam. Anne, Isis en Svetlana bemachtigden stageplaatsen in Panama en Tanzania en vertellen hierover in een kort verhaal en in een zelfgemaakte vlog.
Anne Slingerland over haar stage in Panama
Ik ben Anne Slingerland, een drieëntwintigjarige student Docent Dans. In september begon ik aan mijn stage in Panama. Ik heb twee maanden lang lesgegeven en gedanst in Panama-City. Via een community arts project in maart vorig jaar ben ik in contact gekomen met Programa Enlaces, een van de organisaties waar ik les ben gaan geven. Ik vond het geweldig om met de studenten te werken tijdens het project en wilde graag met ze blíjven werken, dus ik mailde deze organisatie en vroeg of ik vrijwilliger kon worden. Gelukkig zeiden ze JA en vertelden ze me ook over een ander programma, genaamd Programa Danzarea. Dit programma stond ook open voor vrijwilligers en was even enthousiast om mij uit te nodigen. Twee maanden lang mocht ik werken met de studenten van Enlaces en Danzarea. We speelden, onderzochten, leerden, groeiden en hadden heel veel plezier. Ik kreeg ook de kans om professioneel te dansen bij Fundacion Espacio Creativo (FEC). Hier leerde ik van fantastische dansers, in veel verschillende dansstijlen. Samen met een aantal dansers van FEC, heb ik opgetreden tijdens het PRISMA festival in oktober, in het Teatro Nacional.
Het hoogtepunt van deze stage was voor mij het lesgeven. Ik vond het geweldig dat mijn danslessen werden ervaren als een veilige plek waar studenten zichzelf konden zijn, de wereld konden ontdekken, en konden genieten en plezier hebben. Door hun open houding kon ik ook zelf op onderzoek uitgaan in de klas en mijzelf daardoor ontwikkelen tot een betere docent. Sommige dagen moest ik vijf uur lang lesgeven, in 30 graden en met een gezichtsmasker op, maar ik kwam altijd opgewonden en energiek thuis. De studenten gaven het dansleraarschap een nieuwe betekenis voor mij, als ik hen les gaf was ik zo trots om hun dansdocent te zijn.
